Short

Ik haal mijn korte broek van de waslijn, vouw hem netjes op. Voordat-ie in de kast verdwijnt, besnuffel ik ‘m nog even – een aroma van wasmiddel en tintelzilte westenwind. Het zijn vertrouwde huishoudelijke handelingen, maar vandaag is er triestheid. Betreffende korte broek – short, zeiden mijn opvoeders vroeger heel kakkineus - is mijn lievelingskledingstuk. Weliswaar is-ie inmiddels vaal en vormeloos, maar juist daardoor draagt hij zo fijn. Het liefst doe ik dat vijf maanden lang, van mei tot begin herfst. Zomerse, lijfelijke genoegens: tegenwind langs schenen, meewind langs kuiten, zon op dijen.
     Mijn broek mag dan oud en sleets zijn, hij is precies goed: niet te kort of te lang, niet te zus of te zo. Daarbij: vederlichte stof (tja, een gerenommeerd Germaans buitensportmerk), soepele rits en puike zakken. Ik hou van ‘m, ècht, niet in het minst omdat hij staat voor de mooiste tijd van het jaar. Dat is dan ook de reden van mijn bedruktheid: ik neem vandaag voor lange tijd afscheid van hem. Het is diep in september dus een glorieuze indian summer daargelaten doe ik dit jaar geen beroep meer op mijn short. Waarschijnlijk haal ik hem pas over een maand of zeven, acht weer van stal. Tot dan, lieve vriend.

Dit blogje is gepost najaar 2015, maar vandaag weer actueel.