Sheherazade

Sommige dingen vallen mee, sommige tegen. Zo bezocht ik niet lang geleden een in het ziekenhuis praktiserende kno-arts. De man wilde voor onderzoek middels een camerasonde via mijn neus afdalen naar mijn keel, wat me bijzonder onprettig leek. Goddank was het leed veel minder dan gevreesd. Het voelde vreemd, jeukte wat, maar geen centje pijn. Daverende meevaller. Daags daarna probeerde ik een nieuw keukenrecept uit, iets met courgettes. Hier het tegenovergestelde effect: het smaakte naar uitgedroogde aarde, viel dus vies tegen.
     Sommige dingen vallen niet mee én niet tegen. Mwah, zeg je dan. Zo slenter ik momenteel door de straten en steegjes van Doha, hoofdstad van Qatar, (olie)staatje aan de Perzische Golf, de regio waarover Sheherazade zo mooi vertelde in de Sprookjes van Duizend-en-een-nacht, denk aan Ali Baba, Sindbad, Aladin en al die andere feeërieke types. Ik ben op doorreis, maak hier een tussenstop inclusief één overnachting in het dynamische stadscentrum. Dit oord voldoet precies aan mijn ideeën vooraf. Bloedheet, baardige mannen in witte jurken, ultramoderne architectuur afgewisseld met kleurrijke souqs, klaagzangerige minaretten, een vogelmarkt (met o.a. jachtvalken) en een dromedaris die speciaal voor toeristen fotogeniek als kameel staat te acteren. Hotel, vervoer, eetgelegenheid, alles verloopt gladjes of is efficient geregeld, wellicht met dank aan de alom aanwezige arbeidsmigranten die hier het vuile werk verrichten, zoals het opruimen van dromedarispoep. De (meestal stinkend rijke) Qatari zelf zijn attent, voorkomend en vooral prettig gereserveerd. Zoals gezegd valt het me zowel niet tegen als mee, iets wat in dit verband volkomen betekenisloos is want waar het vanzelfsprekend vooral om gaat, is je eigen verwachting. En die luidde: heel aardig om de regio van de Sprookjes van Duizend-en-een-nacht eens aan te doen, maar dan voor slechts één nachtje, en zeker niet voor die andere duizend.

Sheherazade was de fictieve, Perzische vertelster van de 
Sprookjes van Duizend-en-een-nacht, een bont samenraapsel
van verhalen die zijn opgetekend vanaf het begin van de
christelijke jaartelling tot en met de 18e eeuw.
Vooral de ons bekende verhalen over Ali Baba,
Sindbad de Zeeman en Aladin dateren uit de latere periode.