Gejammer

Buiten is het moordend heet dus hou ik even siësta onder de klamboe met de airco op volle toeren en de malariapillen paraat op mijn nachtkastje. Ik bevind me in een eenvoudige hotelkamer, in een stoffige stad, op een vulkanisch eiland vlak onder de Evenaar. Mijn siësta wordt ineens wreed verstoord als een of andere onverlaat vanaf een nabij gesitueerde minaret de gemeenschap begint op te roepen tot gebed. Voor de locals klinkt dit ongetwijfeld erg vertrouwd, maar helaas ben ik opgegroeid in een deel van de wereld waar men voor zoiets kerkklokken hanteert, zeg maar. Daar word ik ook niet vrolijk van, maar een kerkklok klinkt minder naargeestig dan het grijsgedraaide gejammer van een oude mullah dat wel iets weg heeft van het gereutel van een bejaarde die eindelijk, na veel inspanning, een langgerekt orgasme weet op te wekken terwijl hij tegelijkertijd een onverdoofde zenuwbehandeling ondergaat - eenieder z'n fetisj. Het is het bekende, tergende gejengel waarbij ik, als geïndoctrineerde westerling, al gauw visioenen krijg van heilige strijders, eerwraak, martelaarschap en gezwaai met Kalasjnikovs. Dat laatste kan ik opeens heel goed invoelen. Als ik nu zo’n wapen in mijn knuisten had wist ik het (ook) wel. Precies, die man in die toren!