Zo’n zelfde stoel wil ik weer en dus toog ik naar de Zweedse woongigant waar ik ‘m destijds kocht.
Helaas, hij bleek niet meer verkrijgbaar. Wel is er een boel moois voor in de plaats gekomen, maar stukken duurder, bovendien zit geen enkele kandidaat zo lekker als mijn oude fauteuil. Teleurgesteld droop ik af. Thuis, op Marktplaats, vond ik gelukkig mijn oude stoel terug. Exact dezelfde, maar nog in prima conditie; hij was, zeg maar, ‘van een oud vrouwtje dat nooit zat’ en de vraagprijs leek schappelijk. Ik belde. Het ouwe vrouwtje bleek een man met Slavisch accent. Hij zei nurks dat de stoel al verkocht was. Ik hing op en liet me zakken in het onderwerp van dit verhaal. De stoel omarmde me innig. Alsof hij smeekte te mogen blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten