Apekooi

De vrouw stond een paar meter van me af in een boek te bladeren. Ik deed hetzelfde. Achter ons langs spurtten haar twee koters heen en weer waarbij ze natuurlijk flink wat decibellen voortbrachten. De moeder greep niet in. Met weemoed dacht ik aan de tijd dat de bibliotheek nog een plek was waar je in stilte kon lezen, mijmeren of studeren. Maar sinds kinderen vooral de ruimte moeten krijgen en alles in het teken staat van beleving, is een stille bieb net zo vanzelfsprekend als een vegetarische hyena. Dus gingen de kleintjes ongehinderd hun gang. Als ik enig lef had, zou ik de vrouw erop aangesproken hebben. Maar dat had ik niet. Wel begluurde ik haar: een keurige brunette, zomerse jurk en Birkenstocks. En ze was zwanger.
'Mamaaaa...,' blèrde haar grut vanuit de aanpalende studieruimte waarop zij loompjes reageerde: ‘ja lieverds, mama komt zo hoor.’ Vervolgens bladerde ze verder en gingen de kleintjes vrolijk door met apekooien. Dolgraag had ik ze toegeroepen dat ze hun smoel moesten houden, maar nog veel liever had ik ze op een ouderwetse lel getrakteerd. En daarna had ik hun ongetwijfeld geschokte Birkenstockmama een goed boek over opvoeding aanbevolen. Verkrijgbaar in deze lawaaierige bieb.