Bij ons kleine appartement behoorde een zwembad. Ik
trok er graag baantjes, vooral in de namiddag wanneer het rustig was. Daarna liet ik me door de lage zon opdrogen op een van
de aanwezige ligbedjes. Op een mooie middag lag ik in die hoedanigheid te soezen. Ik was niet de enige; een paar bedjes verderop lagen twee Franse vrouwen. Ze vormden
een stel, dat was me duidelijk. De ene was mannelijk robuust, wat ik hier met reden vermeld. Ze snurkte namelijk als een sumoworstelaar met apneu. Haar partner, een lieflijke brunette met een paardenstaart, keek mij glimlachend aan. Ze haalde daarbij verontschuldigend haar schouders op. Maar even
later werd het de paardenstaart toch te gortig. Ze stond op om haar houtzagende vriendin op een
tedere manier te wekken. Dat lukte, waarna een hemelse stilte intrad die ik dankbaar omarmde. Maar achter mijn nu snel zwaarder
wordende oogleden herhaalde zich de liefdevolle aanraking waarmee de ene vrouw de andere wakker had gemaakt.
Iets later (ik was alle gevoel van tijd kwijt) werd ik wakker van mijn eigen gesnurk. Gegenereerd keek ik om me heen en zag
dat de Françaises waren verdwenen. Ik miste ze, voelde me verlaten, had het koud. De zon was achter de heuvels gezakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten