‘Ik ga u toch maar even onderbreken. Ik zal namelijk geen
gebruik maken van uw diensten, want ik blijf hier waarschijnlijk niet meer zo
heel lang wonen,’ loog ik.
De man: ‘Vreemd, dat zeggen er heel velen in dit buurtje.’
Shit, de man was niet op zijn achterhoofd gevallen. En ik stond voor paal met mijn k-smoes. Ik dacht nog wel dat ik vrij apart was met deze uitvlucht,
maar blijkbaar is het qua originaliteit droef met me gesteld.
Om me over dit euvel te bezinnen trek ik me per direct terug in mijn donzige nest, verlangend naar een rozige winterslaap. Hopelijk spelen mijn lichaamseigen leidingen daarbij niet op, wat voor een oude man ook al niet bijster origineel zou zijn.
Afijn, tot ergens in 2019.
Afijn, tot ergens in 2019.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten