Kitsch

De laatste jaren doe ik thuis niet meer aan kerstversiering. Ik word namelijk steeds kriegeliger van al die opsmuk. Bovendien gebiedt mijn autistische kant dat het relaxter is alles bij het oude te laten: je vertrouwde woonsferen, geurvlaggen en geluiden. Zelfs die kerstkaartenexpo, die menig huiskamer eind december siert, is mij te veel. Niet dat ik de feestdagenkitsch nu ineens categorisch afwijs, zeker niet, maar dan wel graag bij een ander thuis, in etalages, bij tuincentra of in suikerzoete teeveedecors. Bij mij echter slechts een paar extra waxinelichtjes, that’s it. Velen zullen het supersaai vinden. Hele hordes roepen immers dat het leven een feest is, maar dat je wél zelf de slingers moet ophangen. Leuk en aardig bedacht hoor, maar ikzelf zou dat toch graag ietwat bijstellen. Het leven is namelijk volkomen kut, ongeacht het aantal slingers dat je ophangt. Groot voordeel daarvan echter is dat een kutbestaan je onontkoombare levenseinde net zo licht verteerbaar maakt als een geprakte banaan. En alwéér blijkt het glas halfvol. Kutglas. 

Ik wens eenieder fijne feestdagen.

Hierbij een linkje naar een toepasselijk nummer van cabaretier/zanger/beeldend kunstenaar Jeroen van Merwijk: https://youtu.be/GBJi9VmpVfg