Tekentafel

In Almere moet ik anderhalf uur wachten tijdens een onderhoudsbeurt aan mijn auto. Aangezien de wachtruimte bij de dealer mij niet vrolijk stemt, besluit ik de directe omgeving te verkennen. Al gauw kuier ik door strakke doorsnee-woonwijken. Nou ja, doorsnee, eigenlijk is er weinig doorsnee aan deze inmiddels zeer forse stad. Almere ademt ruimte, haar architectuur oogt hier en daar uitdagend, haar vele groen doet parkachtig aan, haar ruime wateren kabbelen sereen, haar burgers lijken tevreden - 215.164 op moment van schrijven. Overzichtelijkheid is misschien wel haar meest opvallende troef. Logisch, Almere is een echte tekentafelstad, gelegen in tekentafelprovincie Flevoland. En alles wat ooit via een tekentafel tot stand kwam ziet er nu eenmaal overzichtelijk uit, zeker in den beginne. Ik spreek uit ervaring want bracht – voor de komst van de computer – het overgrote deel van mijn loopbaan achter een tekentafel door, staand dan wel zittend. Zo ervaarde ik hoe een professionele tekentafel voor ordening en helderheid kan zorgen. Gebruiksvoorwerpen, technische installaties, infrastructuur, architectuur, complete dorpen en steden, op tekenpapier oogt alles heerlijk overzichtelijk. Hoe deed men dat toch toen er nog geen moderne tekentafels bestonden, vraag ik me ineens af, hier in het Almeerse, terwijl ik vanaf een wellicht door een technisch tekenaar geconstrueerd wandelbruggetje, over een wellicht door een planologisch tekenaar gevisualiseerd waterpartijtje staar. Direct daarna ontsnapt uit mijn hersenpan de Droste-achtige vraag: wie tekende eigenlijk de eerste volwaardige tekentafel? Deze anonymus verdient hoe dan ook een standbeeld. En waar kan dat beter dan in een tekentafelstad als Almere.

Tot de komst van de computer was de tekentafel essentieel voor
technisch tekenaars, constructeurs en ontwerpers. Iets minder essentieel
was de snor, ofschoon ook die het tijdsbeeld aardig tekent.