Symmetrie

In een of ander praatprogramma zag ik een vrouw met een lichte tic. Om de zoveel tijd schokte ze zijwaarts met het hoofd. Die beweging werd ongetwijfeld veroorzaakt door haar kapsel, dat was asymmetrisch. Aan de ene kant van haar hoofd was het ultrakort, bijna opgeschoren. Aan de andere zijde was het zo lang (dus zwaar) dat het door de zwaartekracht voortdurend als een toneelgordijn voor haar gezicht viel. Hinderlijk, ook voor anderen maar natuurlijk vooral voor haarzelf, met die vinnige tic tot gevolg.
     Ik ben geen bioloog, maar weet dat de natuur meestal symmetrie voorschrijft. Slechts een enkel dier kent asymmetrie. Sommige krabben hebben bijvoorbeeld één schaar in hun flank, die bewegen zich dan ook zijdelings. Maar bij ons en de meeste andere soorten zit, althans aan de oppervlakte, alles evenwichtig verdeeld en anders wel keurig in het midden: ogen, bulten, hoorns, haren, staarten, geslachtsorganen, tenen, vleugels, vinnen, angels en meer.
     Waarom nogal wat vrouwen - en sommige mannen - kiezen voor een extreem asymmetrische haardracht is me dan ook een raadsel. Het ziet er niet uit (want gekunsteld, bovendien vaak het gevolg van een bedenkelijke kijk-mij-eens-guitig/gedurfd/kek-doen bevlieging), is onhandig én een kwelling doordat het in de weg gaat zitten met als neurotisch gevolg een bruuske hatseflats, oftewel tic. Gelukkig kan een tondeuse je binnen twee tellen van je asymmetrische frisuur afhelpen. Kwijtraken van een zenuwtrek duurt langer.