Kick Out

Het heeft een tijdje geduurd, maar nu ben ik echt om: Zwarte Piet kán niet meer. Dit heeft wat mij betreft niet eens zozeer te maken met het ongemak dat voortkomt uit onze foute cultuurgeschiedenis waarin zwarte slaven onder dwang voor een witte baas ploeterden. Gezien de afstand tot dat verre verleden vind ik genoemd argument nogal vergezocht, bovendien aanstellerig hunkerend naar racistisch slachtofferschap. Geen kind en weldenkende ouder - ongeacht hun afkomst - legt rond Sinterklaas nog een link met onze ellendige koloniale historie waarin de ene mens de mindere was van de andere. Vanuit deze overtuiging is het voor mij daarom niet zozeer een ethische kwestie, maar meer een esthetische. Een zwart geschilderde Piet is namelijk lelijk. Punt. Uit.
     Dit besef daalde bij mij in als een neerstortende lift in de schacht van de Burj Khalifa toen ik pasgeleden op teevee ergens in het Westland een demonstratie zag van een aantal mannelijke Pieten (en een enkele vrouw) dat zich pikzwart had geschminkt. Het kan ook een tegendemonstratie zijn geweest tijdens een Kick-Out-Zwarte-Piet-bijeenkomst, daar wil ik vanaf zijn. Hoe dan ook, dat geverfde zwart vond ik ineens afstotelijk, zeker met daaronder de boze, kazige inteeltkoppen voorzien van withete oogbollen van een stel oerconservatieve Westlanders. Mijn definitieve afkeer van een pikzwart gemaakte Piet was geboren. Iets dergelijks overkwam mij toen ik bij iemand over de vloer kwam die mij trots zijn vernieuwde, zwart gespoten keuken liet zien. En wat te denken van al die gefortuneerde voetballers en rappers die zich een matzwarte patserbak aanmeten. Toegegeven, het is van een totaal andere orde, maar lelijk zwart is lelijk zwart.
     Streep door de rekening, kogel door de kerk, een pikzwart geschminkte Piet kan niet meer door de beugel. Ethisch? Mwah. Maar zeker esthetisch. Vind ik.

Foto: Volkskrant