Peter

Laatst, tijdens de crematieplechtigheid van neef Peter, liet men Adios Amigo van Jim Reeves als slotlied horen. Een prachtige en hier toepasselijke song van deze bijna vergeten artiest.
     Mijn neef was groot liefhebber van Reeves, net zoals veel Indische Nederlanders. Vooral onder de oudsten - de zogenaamde 'eerste generatie' - was de zanger-gitarist bijzonder populair. Neef Peter was van de tweede generatie, maar binnen die groep toch ook weer een van de ouderen. 

     Het is overigens ook weer niet zo heel bijzonder dat mensen die in de Oost zijn geboren meer voorkeur hadden (of hebben) voor typisch Amerikaanse en ook Hawaiiaanse muziek. Men luisterde in de tropen vaak naar Amerikaanse en Australische zenders en daarmee naar muziek die over de Stille Oceaan kwam aanwaaien. In het vaderland was de smaak logischerwijs vooral op Europa gericht. Hier, aan de Noordzee hield men nu eenmaal meer van Nederlandse wijsjes, Engelse evergreens, Duitse Schlagers, Franse chansons en Weense operettes. Kortom: waar Pinda's graag naar gitaren en ukeleles luisterden, hielden Kaaskoppen meer van accordeons en violen. 

     Maar goed.
     Naast de welbekende crooners uit de VS, was zeker ook Country & Western erg geliefd bij de lichtgetinte clan waarin ik opgroeide. Wij, de jongere garde, stapten voor wat lichte muziek betreft echter niet lang na aankomst in Nederland over naar popmuziek. Van de rustige Bing Crosby, Perry Como, Hank Williams, Pat Boone en Jim Reeves, weken wij - na een korte tussenstop bij Elvis en Cliff - in rap tempo uit naar de veel broeieriger Stones, Animals, Who, Byrds, Doors en Pink Floyd, om maar wat bandjes te noemen. Maar stille en goedmoedige neef Peter hield het vooral bij de rustige, romantische, melodieuze en typisch Amerikaanse feel good-muziek van na de oorlog. Daarom speciaal voor hem en iedereen die ervan houdt, Adios Amigo van Jim Reeves. Klik HIER.