Intelligentie

Arthur Schopenhauer was een uitgesproken pessimistisch filosoof. Voor hem gold in volkstaal: het leven is klote, vervolgens ga je dood. Hij vond wel dat mensen een wil hebben, maar dat die niet vrij was – we zijn kansloze schepsels, doelloos en blind. Daarnaast was hij fel gekant tegen vivisectie op dieren*, en dat in zijn tijd (1788-1860). Voor mij reden genoeg om een buiging te maken voor de zwartgallige Duitser.
     Onlangs zag ik een van zijn andere uitspraken passeren waardoor ik een nóg diepere buiging maak: Een mens kan slechts zichzelf zijn als hij alleen is. Daarmee verband houdend gingen, in zijn optiek, solitair gedrag en intelligentie vaak samen.
     Ik vind het aangenaam alleen te zijn, maar ben ik intelligent? Jippie, volgens Schopenhauer wel. Zijn theorie behelst dat intelligente mensen niet graag opgaan in gezelschap omdat ze niet van vluchtig sociaal contact houden. Intelligente mensen hebben geen behoefte aan kicks of vermaak, intelligente mensen durven zich te vervelen. Intelligente mensen hebben genoeg aan zichzelf, aan hun eigen gelummel, gedachten, ideeën of fantasieën. Alleen al daarom zorgen solitaire, intelligente mensen vaak voor wetenschappelijke of creatieve erupties. Newton, Tesla (niet de autofabrikant), Curie, Van Gogh, Kafka, Nietzsche en Turing waren einzelgängers. Een man als Ludwig von Beethoven leefde vrij geïsoleerd, had geen vrouw of kinderen, bovendien was hij doof vanaf zijn twintigste. In volkomen stilte schreef hij briljante muziek.
     Gezien het voorgaande is het nu, via dit schrijfsel, de kunst om – zonder dat het in de smiezen loopt – een pietsie intelligentie op mijn persoontje af te wentelen. Maar hoe? Door te verkondigen dat ik de feestdagen oprecht het liefst in mijn uppie doorbreng. Dat ik partijtjes en recepties kan missen als kiespijn? Dat ik vaak non-conformistisch denk? Oké, oké. Maar mocht dat op enige intelligentie wijzen, hoe verklaar ik dan de berg ongeëvenaarde stommiteiten die ik op mijn rug meedraag? Wellicht is dat de ware reden dat ik diep buig voor Arthur Schopenhauer.

Kort filmpje zien over Schopenhauers ideeën? Klik HIER

* De gelovige, doch sterk rationele denker Descartes zag dieren als 'automaten', als dingen. Hij was dan ook voorstander van vivisectie op dieren om dat te kunnen bewijzen. Schopenhauer zag dat anders. Volgens hem hadden dieren gevoel en verdienden ze mededogen, net als mensen.