Quatsch

De media staan bol van de gruwelen die jongeren kunnen overkomen. Digitaal sadisme, huiselijk geweld, aanranding, misbruik, meisjesbesnijdenis, moord. Het raakt ons in de ziel, we zijn geschokt. Logisch. Maar wat ik niet begrijp, zijn reacties van buitenstaanders die hun emotie persoonlijk maken. Ik hoor weldenkende mensen dan reageren met iets als ‘Ik heb zelf een dochter van die leeftijd, dus …’ Hiermee laten ze weten hoe sterk ze meevoelen met slachtoffers aangezien ze vanuit hun eigen setting éxtra begrip hebben voor het leed. Je reinste quatsch natuurlijk. Alsof mensen zonder kinderen zich niet kunnen voorstellen hoe groot de gruwel is. Dit soort reacties toont eens te meer hoezeer we uitgaan van ons eigen verhaal. Dat vind je ook terug in onze politieke keuzes.

     Kort geleden gingen we naar de stembus. Ik ben er niet echt ingedoken, maar vermoed dat weinig burgers met een laag inkomen op de VVD stemden, wat ze mogelijk beter wel hadden kunnen doen gelet op onze nationale veiligheid. Daartegenover waren er vast weinig bezitters van een vette aandelenportefeuille die op de SP stemden, wat jammer is omdat socialisme – idealiter – zorgt voor een sterkere cohesie binnen het collectief. Mensen met een islamitische achtergrond voelen zich vaak in een hokje geplaatst, daarom stemden ze wellicht (áls ze al stemden) op een hokjespartij als DENK, waardoor ze nog meer in een hokje geraken. Streng gereformeerden gingen zeker niet voor een partij die hulp bij een vrijwillig levenseinde wil legaliseren, aangezien medemenselijkheid voor hen minder heilig is dan geschriften uit het jaar kruik. Jeugdigen opteerden vast niet voor 50Plus, ook niet in de wetenschap dat ouderen vaak vrijwilligerswerk verrichten wat oud én jong ten goede komt. Wappies stemden niet op een partij die zich baseert op bewijzen, aangezien ze achter elk bewijs een complot vermoeden. Houders van megastallen wezen milieu- en diervriendelijke partijen ongetwijfeld af, ook als dat ten koste gaat van de bloemetjes en de bijtjes – van ons hele ecosysteem. Mezen en vinken wilden geen gewone huismus in het torentje, zelfs niet als die zó bekwaam is dat álle tuinvogels erop vooruit zouden gaan.

     Het overgrote deel van ons mekkert vanuit de eigen zeepbel. Slechts groten van geest weten zich hiervan te bevrijden, hun visie te verbreden. Men voelt hem al: ook ik behoor tot dit exquise clubje visionairs. Ik ben van het kaliber dat weet wat de beste keuze is in het stemhokje. Daar, in de stilstaande lucht der democratie, handelde ik daarom niet voor mijzelf, maar in het belang van de ganse natie. Kortom, ik stemde voor ú. 

     Graag gedaan.