Laatste Prik

Afgelopen week werd ik gevaccineerd tegen het virus. Het ging snel: korte intake, vlugge administratieve handeling, prikje en ten slotte vijftien minuten wachten om te checken hoe het lijf reageert. Wat loopt alles hier toch soepel en gesmeerd, dacht ik tijdens dat kwartiertje terwijl ik mijn omgeving scande. Aangezien deze hele vaccinatieprocedure op leeftijd gaat, zag ik louter grijze dan wel kale hoofden. Groter was het verschil in gesteldheid. Waar ik de ene leeftijdsgenoot nog geschikt achtte voor een halve marathon, leken anderen klaar voor de Hoogovens.
De laatsten brachten me bij de vraag waarom dit soort priklocaties er nog niet zijn voor mensen die klaar zijn met hun leven. Ook dán kun je heel overzichtelijk en leeftijdsgewijs een lijst afwerken - uiteraard op basis van vrijwilligheid. Natuurlijk zal zo’n 'Laatste Prik'-locatie iets sfeervoller dienen te zijn: meer privacy, uitgebreidere intake, comfy divan in plaats van stapelstoel, gezellig bosje bloemen hier en daar, een fijn en zelf gekozen muziekje om bij in te slapen, prettige ambiance voor dierbaren, uitgelezen personeel en vooral minder haast, wat makkelijk kan want de toeloop zal echt niet reuze zijn. Net als vaccinaties tegen virussen bevordert die Laatste Prik het welzijn van de (oude of lijdende) mens en ontlast het de zorg.
Misbruik of wildgroei moet vanzelfsprekend te allen tijde worden voorkomen, maar wat of wie houdt ons verder eigenlijk nog tegen? Het idee dat de mens een uniek wezen is? Angst voor een glijdende schaal? De regering in Den Haag? De paus in Rome? De dominee op Urk? De influencer uit Mekka? Befaamde ethici als Peter R. de Vries, Ali B of Johan Derksen? Iemand anders? Nou, ík niet in ieder geval.

Persoonlijk voorstel voor een mooie, tevens treffende song om bij in te slapen, zie HIER.