Karmozijnrood

Bij groene zeep denk je al gauw aan oer-Hollandse reinheid, wapperende waslijnen, vliedende wolkenluchten, blonde vlechten en dito duinen. Belangrijker is dat deze zeep doet wat het moet doen én dat het vriendelijk is voor het milieu, wat je van de meeste reinigingsmiddelen niet kunt zeggen. Dús, heb je het beste voor met de wereld én wil je dat de samenleving (heel woke) laten weten, gebruik dan groene zeep. 

Voor mij reden genoeg om op een zonnige dag fier met bezem, emmertje én welriekend sopje mijn stoep te schrobben. Succes diende zich al snel aan. 

‘Kijk aan, hier wordt gewerkt. En wat ruikt 't bijzonder,’ kweelde een hoge sopranenstem achter mij. Daar stond een mooi geconserveerde generatiegenote, voorzien van grijs, meisjesachtig haar en karmozijnrood gestifte lippen. Tja, het was lente.
‘Mmmmmm, het geurt echt naar vroeger,’ ging ze na een flinke inhalatie verder.
‘Klopt, groene zeep, heel ouderwets,’ zei ik met mijn harde bezem stoer in de hand, hopend zowel een verpletterend masculine als een eco-vriendelijke indruk te maken, wat kennelijk aardig lukte.
‘O wat goéd,’ jodelde ze als een broedse Olga Lowina. ‘Jaha, u heeft gelijk, uit grootmoederstijd, maar dat spul werkt vaak beter dan die moderne middelen. U bent zó goed bezig. Echt.’
Terwijl zij druk doende was haar veren in mijn reet te stoppen, zag ik haar karmozijnrode mondhoeken verleidelijk omhoog krullen. Zelfs meende ik een knipoogje te zien, maar dat was wellicht fantasie, iets waar ik veelvuldig onder gebukt ga. Na dit korte maar prettige intermezzo wensten we elkaar een fijne dag en stapte ze verder. Ik bleef haar echter nakijken waardoor ik zag hoe ze aan het eind van mijn huizenblok nog even schalks omkeek. Tja, het was lente. En de groene zeep deed de rest.

Iets van de (ooit) fameuze Olga Lowina horen? Klik HIER