Olive Kitteridge

Op dvd zag ik onlangs de korte HBO-dramaserie Olive Kitteridge. Vond ‘m mooi, heel mooi. Het verhaal draait om een echtpaar met hun enige zoon. De man en de vrouw zijn tegenpolen. Hij, apotheker, is een sympathieke goedzak, een pleaser. Zij, Olive Kitteridge, is een kille bitch en niemand kan die rol beter vervullen dan Oscarwinnares Frances McDormand. (Denk hierbij ook aan haar rol in Three Billboards outside Ebbing, Missouri.) Vanzelfsprekend is Olive onderhuids veel meer dan een bitch, dit geheel volgens de filmwetten. Zij is op haar manier ook zorgzaam voor anderen, bovendien een pittige onderwijzeres, fanatiek tuinierster en een warm hondenvrouwtje. Maar drama, ergernis, frustratie, hardvochtigheid en verdriet zitten altijd op haar schouder, met dank aan haar karakter én zwarte familiegeschiedenis. 

Veel meer vertel ik niet over dit in totaal vier uur durende kijkplezier. Plezier? Jazeker, voor mij niet in het minst door de locaties. De serie speelt zich namelijk af in de staat Maine, de meest noordoostelijke van Amerika. Maine maakt, samen met New Hampshire, Massachusetts, Vermont, Connecticut en Rhode Island, deel uit van het gebied dat we kennen als New England. Een beeldschone regio die zich kenmerkt door groene bergen, de in het najaar beroemde Indian Summer, de mooie stranden en knusse haventjes langs de Atlantische Oceaan, de veelal kleine steden en dorpen met hun witte, houten huisjes en kerkjes alwaar het bijzonder goed toeven is, mede doordat het een van de meest welvarende regio’s van Amerika is. Enigszins logisch dat het eveneens de meest vredige, liberale én (NW-)Europees aandoende streek van de VS is. Of hoofdfiguur Olive Kitteridge dit alles ook zo ervaart betwijfel ik, maar dat maakt dit karakterdrama als geheel niet minder sterk.

Benieuwd naar actrice Frances McDormand en enkele filmfragmenten? Klik HIER

Voor de officiële trailer, klik HIER