zondag 17 oktober 2021

Wervelkolom

Onze motorboot ketst als een platte steen over de turkooizen kustwateren. Achter het stuurrad staat een Griekse god voorzien van een witte lach, ruig stoppelbaardje, donkerblauwe polo waarop Captain staat en een spiegelende Ray-Ban voor zijn wimpers. Hij vervoert vijf (minder goddelijke) toeristen naar sprookjesachtige zwemplekken: de Deense moekes Freya en Inge, de dikkige Karl uit Wenen in zijn te kleine zwembroekje en wij tweetjes, Jut en Jul uit de polder. 
De zeegod vraagt het uiterste van zijn brullende buitenboordmotor. Waar de nog jonge Neptunus echter geen rekening mee houdt, zijn de fysieke gesteldheden van zijn vijf seniore passagiers. Die dienen zich op alle manieren schrap te zetten om de stuiterende klappen van de speedboot op te vangen. Vooral de dikkige Karl uit Wenen in zijn te kleine zwembroekje en ik zijn de pisang. Wij, de twee (meest) mannelijke passagiers, hadden bij het uitvaren op advies van de Captain op het voorsteven plaatsgenomen. ‘So you can enjoy the view better,’ had hij ons als aansporing meegegeven. Enige sadistische humor bij Neptunus lag hieraan mogelijk ten grondslag, want eenmaal op tempo blijkt dat er voor Karl en mij op het gladde voordek van 'view' weinig sprake is, druk als we zijn ons amechtig vast te klampen aan de reling, panisch om als rodeorijders te worden gelanceerd en nooit meer teruggevonden in de bruisende Ionische Zee. Bij elke klap van onze razende boot op de golven voel ik hoe mijn wervelkolom als een schokbreker in elkaar wordt gedrukt om vervolgens weer met geweld te worden uitgerekt. In gedachten zie ik mezelf volgende week, weer thuis in de polder, al kromgebogen aanmelden voor de balie van een dure rugkliniek.
Eenmaal op de beeldschone zwemlocatie aangekomen, is de ellende gelukkig snel vergeten. Maar heel lang duurt de pret niet want al gauw moeten we verder, naar een volgend parelstrandje. Neptunus heeft vandaag namelijk nóg een paar klanten die zijn beurs moeten spekken.
Conclusie: de Griekse goden gaan erg met hun tijd mee. De rugklinieken hopelijk ook.

Een onherkenbare, nietige zwemmer in groots landschap.
Het einddoel van onze helse boottocht maakte veel goed.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten