Wanneer ik binnentreed, zo eind van de ochtend, verkeer ik doorgaans tussen andere bejaarden. Vaak zijn dat m/v-stellen die er een serieus uitje van maken. Wat me daarbij opvalt, is dat de seniore dames serieus te werk gaan: stemkaart afgeven, registreren middels ID-kaart, paspoort of rijbewijs, stembiljet in ontvangst nemen, in het hokje hun keuze aangeven, biljet in de bus laten glijden en daarna opzouten. Daarentegen voelen veel van hun mannelijke partners zich geroepen interessant en getapt te doen.
Zo sloot ik bij bovengenoemd stembureau aan achter een oude knar met een honkbalpetje wiens vrouw hem vlotjes was voorgegaan en reeds via de uitgang verdwenen. De man deed er veel langer over. Hij grapte tegen de jongedame achter de aanmelddesk. Daarna maakte hij een stoute opmerking over het hem uitgereikte rode potlood. Vervolgens klierde hij hardop in het stemhokje. Tot slot deed hij jolig tegen de vrijwilliger die zich pal naast de stembus had geposteerd. Geheel opgaand in zijn act, stond het honkbalpetje druk te gebaren met in zijn ene hand het stembiljet en in de andere zijn legitimatiebewijs. De medewerker naast de stembus, die waarschijnlijk al de hele ochtend ‘grappige’ knarren had moeten aanhoren, waarschuwde hem: ‘Pas maar op dat u niet per ongeluk uw paspoort in de bus gooit, want dat maak ik hier wel vaker mee.’ Het honkbalpetje antwoordde in vragende vorm: ‘Zie ik er zo dom uit dan?’
Niemand in het stemlokaal reageerde op deze retorische vraag waardoor een korte, pijnlijke stilte volgde. Daarna klonk ergens achter hem een droog gekuch. En zo hoort het in een strenge kerk.
 |
| Het Anker, de christelijk gereformeerde kerk te Lelystad, ligt op loopt afstand van mijn huis. Het gebouw dateert uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten