Basaal

Op de deurmat ligt een witte enveloppe. Beste Buren! staat met balpen in de linkerbovenhoek geschreven, heel basaal. De omslag bevat een dubbelgevouwen A5je: een printje waarop een zwarte dame, ergens in de dertig, mij verlegen lachend aankijkt. Haar foto wordt begeleid door onderstaande tekst.

IK BEN JACKELINE EN IK WIL JE THUIS SCHOONMAKEN!
Hallo! Mijn naam is Jackeline.ik ben domincanse en ik woon in Karveel . Ik ben nieuw in buurt en ik ben op zoek naareen baan.
Ik kan wel een kleine engels spreken, als je iemand nodig hebt voor een goed diepe reiniging, ben ik beschikbaar.
EEN ONBERISPELIJKE WONIGOF KANTOOR!! BEL ME…
Contact phone 06 [……..]
$50 euro eerst 3 uur.
DANK VOOR UW VOORKEUR!!!

Over dit tekstje kan ik best lollig doen, neem alleen al de eerste zin. Maar hier doet iemand serieus poging een leven op te bouwen, een niéuw leven. Ze heeft een onbekende afslag genomen en nu, in deze vreemde omgeving, zoekt ze levensonderhoud, veiligheid en een beetje perspectief, heel basaal.
     Ik ken deze vrouw niet. Ondanks haar foto en dat ‘Beste Buren!’ op de enveloppe is er bij mij geen herkenning. Toch zou ik Jackeline graag eens tegenkomen in mijn straatje. Niet dat ik huishoudelijke hulp behoef - nóg niet -, maar om haar geluk en succes te wensen, heel basaal.