Ooit was dit anders. In mijn jongere jaren koos ik steevast links, ook wel progressief genoemd – bekt lekker. Met het klimmen der jaren schoof ik echter op naar, zeg, het brede middenveld. Niks bijzonders, het is de menselijke natuur. Wie jong is zit barstensvol veranderingsdrang en idealisme terwijl behoudendheid vooral ouderen siert. Ik behoor nu tot de laatsten, maar hoop toch nog stiekem op een greintje voortgang. Dus wat moet ik op die vermaledijde tweesprong?
Mijn hart zegt (nog steeds) links, zeker als ik aan de agrarische sector denk. Progressief Nederland besefte al heel lang dat industriële akkerbouw en veeteelt de dood in de pot waren - letterlijk. Onze natuur ging erdoor naar de knoppen en het veroorzaakte onbeschrijfelijk veel leed onder onze mededieren. Tot echte verandering kwam het helaas niet vanwege het steeds dreigender tegengeluid (van tractoren). Sterker: het leverde zelfs een grote (protest)partij op die vergroening en het radicaal kappen van martelpraktijken stagneert, dit ten gerieve van boeren en verder iedereen die géén veranderingen duldt.
Mijn verstand daarentegen zegt soms rechts. Aan die zijde riep men al decennia terug dat we aan nieuwkomers meer eisen moesten stellen teneinde ze beter en sneller te laten integreren. Politiek correcte multiculti's verwierpen dat idee echter met gevolg dat onaangepastheid welig tierde - en tiert - wat weer leidde tot segregatie, discriminatie en boosheid. En ja, dan is de bal rond. Het resultaat was dat velen in sneltreinvaart hun wijk, stad of land zagen veranderen. Frictie alom dus. Afijn, links idealisme leverde ons uiteindelijk ultrarechts op. Tel uit je winst.
Zowel links als rechts hadden het naar mijn idee goed, dan weer goed fout. Reden genoeg om bij die tweesprong lang te twijfelen. Daarom is het prettig dat er steeds meer rotondes worden aangelegd zodat je niet direct hoeft te kiezen en eindeloos rondjes achter jezelf aan kunt rijden. Of deden we dat altijd al?
Van die rotondes word je wel duizelig. Voordat je weet zit je dan in de mallemolen van het leven...Ik ga maar naast je zitten 😊
BeantwoordenVerwijderenZitten we niet reeds met z'n allen in die mallemolen?
VerwijderenHeerlijk beschreven. Als ik het letterlijk neem dan merk ik dat ik soms bewust geen keuze maak voor een tweesprong. Gewoon een T splitsing die mij doet twijfelen. Vaak is dit op de fiets, ik blijf dan gewoon fietsen totdat ik onbewust een richting op stuur om niet de berm in te sturen. Zo doe ik het overigens ook weleens bij abstractere vraagstukken, weinig nadenken en gewoon maar gaan. Amor Fati!
BeantwoordenVerwijderen