Lomp

Spiritueel ben ik nauwelijks, althans voor zover ik me ervan bewust ben. Maar ja, wat is bewustzijn? Ik weet heus wel dat er onzegbaar meer om ons heen gaande is dan we kunnen bevatten, maar in de dagelijkse voetjes-op-de-vloer-praktijk wil dat amper tot me doordringen. Best jammer, want alleen al vanwege hun fijngevoelige vocabulaire ben ik een ietsepietsie jaloers op mensen die wél openstaan voor spiritualiteit.
     Zo sprak ik laatst een vrouw die aan de wandel was met Nola, een vertederende pup. De vrouw, wist ik, runde een holistische praktijk. Over haar jonge hond zei ze met zachte, gevoelvolle intonatie: ‘Nola laat me al zo veel weten.’ Óf je hebt een teiltje nodig óf je vindt het mooi. Hoe dan ook, ik zou hier eerder bezigen: ‘Het is een slim beessie.’ 
     Eens hoorde ik een spirituele kennis iets zeggen over een man wiens moeder zopas was overleden. De man, zo begreep ik, was er tamelijk onbewogen onder. Mijn spirituele kennis over hem: ‘Hij kan niet goed bij zijn gevoel komen.’ Waarom hier de man niet puntig omschrijven als een koele kikker? Verder hoor ik van spiritueel ingestelden vaak zinnetjes als ‘Ik heb mezelf teruggevonden’ of 'Ik sta in mijn kracht'. Ondergetekende zou hier toch eerder gaan voor respectievelijk ‘Ik ben terug van weggeweest’ en ‘Ik voel me sterk’.
     Superzweverig wordt het wanneer iemand zegt: ‘Ik voel tussen ons een liefdevolle verbinding.’ Mijn lompe brein zou in zo'n geval dertien-in-een-dozijn-zinnetjes produceren in de range van ‘Ik vind je lief' of zelfs 'Ik hou van je' tot en met 'Zullen we effe rampetampen'. Ik bedoel maar.

     Te aards, dat is hier mijn probleem. Misschien moet ik wat meer de diepte in. Op zoek naar, ja wist ik het maar.