Fiatje 500

Hij is misschien wel de meest blijmakende koek die je in elke Nederlandse winkelstraat voor een habbekrats kunt kopen. Naast spotgoedkoop is hij even aantrekkelijk om te zien als fijn om in te happen. Het woordenboek spreekt van een hij, maar vanwege zijn kleur neig je toch naar het vrouwelijke. (Excuses aan de non-binaire gemeenschap.) Hij is als een klassiek Fiatje 500, een dom blondje, strandparasol, prinsessenjurk, smurfenmuts, een suikerspin op de kermis, alles eigenlijk wat vrolijk stemt, het leven zoet maakt. Deze suikerbom zorgt voor instant bevrediging, geeft je snel een voldaan gevoel; helpt een beetje bij verdriet, als je je eenzaam voelt. 

     De roze koek.
     Het was al snel tientallen jaren terug dat ik voor het laatst een roze koek at, laat staan kocht. Maar ineens was het moment weer daar.
     De laatste ademtocht van de morgen, lunchtijd lag op de loer, wat natuurlijk de verkeerde tijd is om een supermarkt te betreden. Uit de hoek van de bakkersafdeling kringelden geuren van warme granen en vers gebak: voor mij een onweerstaanbare combinatie. Subiet kreeg ik trek, lekkere trek. Ham-kaas croissants of zo. En iets zoets voor daarna bij de koffie. En ja hoor, daar lagen ze, vooraan, recht in het zicht: vier roze koeken in één pak waarop Met roomboter bereid in krulletters. De pakjes waren bovendien voorzien van oranje prijskaartjes, in de bonus dus. Weerloos was ik.
     Hoe het smaakte? Eigenlijk zoals een rit in een klassiek Fiatje 500. Je kunt er dan ook beter naar kijken.