Wat

Top Gear is wereldwijd het best bekeken autoprogramma. Ook ik keek er graag naar. Kéék, want auto’s zijn inmiddels bijzaak aangezien de hoofdrol nu volledig wordt opgeëist door het trio presentatoren Clarkson, Hammond en May. Ooit begonnen als informatief BBC-programma, is Top Gear verworden tot een lucratief speeltje voor Britse celebraties. Het wie werd belangrijker dan het wat.
Ten behoeve van het jaarlijks veelbekeken Nationaal Dictee mag steeds weer een andere taalkunstenaar een pittige tekst bedenken. Dit jaar was de eer aan Kees van Kooten, en dát heeft men geweten. Van Kooten wilde namelijk geen dictee schrijven, welnee, hij wenste Van Kooten uit te dragen. Gevolg was een krankjorum dictee waar de owczarek nizinnys geen aride sneetje kardemummabullarbrood van lusten. Daarmee is het Nationaal Dictee, net als Top Gear, gedegradeerd tot een speeltje van een of meer bekende hoofden waardoor het wie boven het wat (auto’s, dictee) gaat. Zomergasten? Net zoiets. Het Boekenweekgeschenk? Ook. DWDD, Boulevard, De Mol? Idem dito.
Wat een geluk dat Rail Away bestaat, een mooi voorbeeld van een wat-programma, tevens een oase in de overspannen tv-wereld. En anders is er nog altijd die ene trouwe vriend: de uitknop. Wat? Juist ja.