Op mijn oude schoolfoto’s dragen de
meeste jongens een scheiding in het haar. In de late jaren zestig kwam daar de
klad in. Haren tierden welig en vrijelijk alle kanten op. Hair, love & peace was wat we wilden. Of zoiets. Na deze beat-
en flowerpowerperiode volgden glamrock, punk, metal, skinhead, grunge, house,
club, et cetera, allemaal stijlstromingen waarin de mannenscheiding kansloos
was. Slechts stugge mannenbroeders, corpsballen en Dries van Agt volhardden in het
gesplitste herenkapsel.
Maar toen kwam Pellè.
Voor wie het niet weet: Graziano
Pellè is een Italiaan die bij Feyenoord voetbalt. De man doet dat heel aardig
en scoort er lustig op los. Bovendien bezit hij de looks van een Romeinse god,
het bunga-charisma van Berlusconi, de innemendheid van een mama uit de Bertolli-reclames en de woeste dreiging van aan Lamborghini Aventador. Én in zijn zwartglanzende coiffure zit een scheiding die door Bernini lijkt gebeiteld uit Cararamarmer. Alles klopt aan Pellè, met gevolg dat veel jongens en mannen zich aan hem spiegelen en daarom (ook)
in de weer zijn met zo’n scheiding. Zelfs ik heb ‘hem’ na al die jaren weer van
stal gehaald. Staat me retegoed. Nu nog meer bunga.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten