Vriendin en ik wandelden door
historisch ‘s Hertogenbosch. We passeerden veel schoons: de Sint
Janskathedraal, Binnendieze, Parade, Moriaan, Uilenburg, musea, galeries en
natuurlijk de nodige uitspanningen waar je Bourgondisch kunt nassen. Mooi, leuk
en lekker.
Even later zaten ook wij in zo’n
gezellig etablissement. We gingen voor erwtensoep met roggebrood en witte wijn.
Aan het tafeltje naast ons zaten twee oudere dames. Een van hen was een man met
diepe stem. Aanstaren doe je niet, maar ik kon niet nalaten om hem vanuit mijn
ooghoeken te observeren. Zijn jurk was bedrukt met een exotisch ruitmotief. Er
overheen had hij een effen vestje zoals mijn moeder ook vaak droeg: slechts het
bovenste knoopje dicht. Het gezicht zwaar opgemaakt in een voor begin januari
wel heel erg zomers palet - een grove vlezige, roze gestifte mond.
Zijn pruik viel weelderig en voor zijn boezem zou menig operadiva een moord
doen.
Plots stond de man op om met zijn
ruisende jurk en op halfhoge hakken langs de andere tafeltjes naar de wc’s te zwieren,
ergens achterin de zaak. Ik vroeg me af of hij koos voor het heren- of
damestoilet. Maar ach, Den Bosch of Oeteldonk, wat maakt het uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten