Ahh, ohh & uhh

‘Jahaaa, hiér gebeurde het!,’ hoor ik naast me. ‘Jahaaa, hiér is het allemaal begonnen!,’ vervolgt hij. Ik kijk de vreemdeling aan, en knik begrijpend. De man heeft gelijk want hiér gebeurde het, hiér was de geboorte ons land. Ik sta namelijk in het Hof van Nederland, op de binnenplaats van het voormalige Augustijner klooster in hartje Dordrecht - was er nog nooit. Hier werd tijdens de Eerste Vrije Statenvergadering van 1572 de basis gelegd voor de Republiek, de opmaat naar onze huidige natie. Ik snuffel dan ook nieuwsgierig rond op deze intieme plaats en kijk naar de ramen waarachter de Hollandse en West-Friese afgezanten destijds hun besluit namen. Mooi wel.
Twee uur later zit ik in de waterbus die mij over de Noord van Dordrecht naar halte Erasmusbrug in hartje Rotjeknor vaart. Met die zo bepalende Statenvergadering nog in het achterhoofd stel ik me de vraag of ik eigenlijk wel van dit/mijn land hou. Lastig, want fervent nationalisme is me vreemd. [Nee, ik ben beslist óók geen wereldburger, dat vind ik modieus backpackersgezwets.] Maar varend - in gezelschap van veel ahh en ohh roepende buitenlandse toeristen - langs de scheepswerven, expressieve infrastructuur en architectuur van misschien wel het meest dynamisch stukje Nederland, zou mijn antwoord kùnnen zijn: Uhh, soms best wel.