Haahahatsjiiieeee!

Breeduit lees ik de krant. Mijn armen wijd uiteen, scan ik de twee opengeslagen pagina’s. Maar ineens, zonder dat ik het voel aankomen, krijg ik een niesbui van 8,25 op de schaal van Richter. Aangezien ik met mijn handen de beide uiteinden van de krant vasthoud, kan ik niet voorkomen dat ik het papier over de volle hoogte en breedte ondersproei. Weer tot bedaren gekomen, bekijk ik aandachtig mijn hoofdinhoud die nu van de artikelen afdruipt. Eigenlijk betreft het slechts één topic dat over beide krantenhelften is verdeeld: het migrantenprobleem. Verrassend is deze kwestie niet. Grote bevolkingsstromen zoeken zich een weg uit smeulende regio’s op zoek naar een nieuw Utopia dat ze waarschijnlijk niet vinden, temeer daar de Utopianen, vaak om best legitieme redenen, niet bepaald op deze nieuwkomers zitten te wachten. Het resultaat: boze burgers, onlusten en nog meer frustratie. En hoewel men dit al ver van te voren had kunnen zien aankomen, kan niemand het tij keren – menselijk handelen in een notendop. Afijn, om het nog ellendiger te maken zijn de bedrukte bladzijden, die deze misère zo treffend weergeven, via mijn gezichtsopeningen ook nog eens gemitrailleerd met van bacillen wemelend slijm en snot. Daarom sla ik snel om naar de volgende pagina. Deze bevat gelukkig minder drama. En minder smurrie.