Pesten

Op de laatste zomerse dag van het jaar zaten we op een terrasje, ergens in de Drentse hooglanden, met uitzicht op een zwemvijver waarin een klasje schoolkinderen spetterde. Een jaar of twaalf waren ze; hun twee begeleiders zaten op een picknickbank. Zo, in zwemkleding, viel me op hoeveel van deze jongens en meiden overgewicht hadden: zeker een kwart van de klas. Twee van hen waren echt veuls te dikke jongens met hangwangen, spekruggen en D-cups. De andere dikkerdjes zagen er weliswaar minder spectaculair uit, maar hun tailles bolden evengoed aan alle kanten.
Een kwart van deze klas viel (mij) dus op vanwege overgewicht. In de tijd dat ik twaalf lentes telde, was slechts 1/40 deel van mijn klas te dik: één jongetje, Eddy.
Eddy werd vaak gepest. Gepest vanwege zijn omvang, die eigenlijk redelijk proportioneel was vergeleken met de obese kindekes bij de Drentse zwemvijver. Met z’n velen geneerden de laatsten zich zo te zien nergens voor - heel anders dan Eddy indertijd, die was niet alleen dik, maar vooral ook alleen.  
Zojuist heb ik hem proberen te googelen. Ofschoon hij een weinig voorkomende achternaam had, vond ik geen spoor van mijn oude klasgenoot. Heel jammer, want ik zou hem namens onze hele klas-van-toen willen berichten: sorry, Eddy, echt hartstikke veel spijt.