Verbanning

De vijf jongens lopen schouder aan schouder door het centrum. Best wel dreigend, maar daar zijn ze zich niet zo van bewust, vermoed ik. Ze zijn een jaar of 15. De middelste - de meest imponerende - is duidelijk de leider, de twee naast hem zijn z’n trouwste vazallen en de buitenste knapen doen er het minste toe. Heel klassiek dus. De drie middelste jongens roken, hun sigaretten zijn (nog) één decimeter lang. Ze hebben ze kort geleden opgestoken, zo te zien tegelijk; hun gepaf is een groepsdingetje, een rite de passage wellicht. Het ziet er overigens best lullig uit: drie van die slungels die simultaan en met verbeten bakkes een krampachtige hijs nemen aan zo’n lang dun wit nicotinestaafje. (Een kort stompje is helemaal kansloos, want hoort bij peukrapende zwervers. Een halve tot driekwart sigaret is het meest cool.)
De twee buitenste knapen roken niet, wat ik interessant vind. Zijn ze nog niet ‘zover’ of zijn het gewoon niet zulke meelopers als de jongens uit the inner circle? Is sprake van het eerste, dan vormen ze de kneuzen van de groep. Maar indien er sprake is van bewust-niet-roken dan zijn de twee buitenste jongens juist de stèrken van de groep. Zij laten zich immers niet gek maken door het gedrag van het alfamannetje. Daar betalen ze dan wel een tol voor: verbanning naar de periferie.