Mijn kaartje zegt: zaal 10, rij 11, stoel 8. Ter plekke blijken het holle cijfers want in deze bioscoopzaal, waarin met gemak plaats voor honderdvijftig, bevinden zich slechts negen bezoekers. Wij allen zijn gekomen voor Spectre, de nieuwste Bond-film.
Tijdens een woeste achtervolging met beeldschone sportwagens door het stratenlabyrint van Rome, slik ik gauw een pilletje tegen de opkomende hoofdpijn. Tijdens een gruwelijke beukpartij in een treincoupé tussen 007 en een massieve spierbundel, krijgt iemand in de zaal een gierende hoestbui. Tijdens een misselijkmakende scene waarin de vastgebonden James wordt gemarteld door een ultieme slechterik die ambities heeft de wereld te knechten, huppelt een bezoekster in het halfdonker zenuwachtig naar de WC, waardoor ze bijna struikelt.
Over Spectre zelf kan ik kort zijn: beste Bond ooit!
Om 16.00 uur sta ik weer buiten. Het regent en waait nu zo mogelijk nòg harder, bovendien is het vrijwel donker - nu al. Ik vlucht daarom de aanpalende V&D binnen, marcheer door naar de vreetafdeling, oftewel La Place, en bestel er een saucijzenbroodje. En een cappuccino. Stirred not shaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten