IJsblokjes

Na een lange autorit streken we neer op het terras van Hotel Bilderberg te Hoevelaken. We bestelden koffie met appelgebak. Terwijl we daarop wachtten viel me op dat er nogal wat sporters in dit hotel verbleven. Groenzwarte trainingspakken en andersoortige sporttenues kriskrasten over het terras, door de lobby en langs de receptie. De ober vertelde, toen hij ons serveerde, met enige trots dat Córdoba CF, de Spaanse voetbalclub, voor twee weken haar intrek had genomen. 'Ze bereiden zich voor op hun competitie door hier op het sportpark te trainen en enkele oefenwedstrijden te spelen, zoals tegen eredivisieclubs Heracles Almelo en ADO Den Haag en ook nog wat Belgische teams.'
Goh, dacht ik terwijl de Spaanse spelers en begeleiders af en aan liepen, zó zien voetbalprofs er dus in het wild uit! Veel donkere baardstoppels en het nodige onderling geginnegap. Uitzondering was 'n speler die enigszins mank liep; om zijn enkel droeg hij een zwachtel met ijsblokjes. Stuk voor stuk rijke meneertjes, mijmerde ik verder, want dat zijn Zuid-Europese beroepsvoetballers per definitie. Natuurlijk niet zo welgesteld als de miljonairs van FC Barcelona of Real Madrid. Maar ook bij een bescheidener club als Córdoba (bij die naam denk ik al snel aan zinderende hoogvlakten, flamencogitaren en Morencultuur) stelde ik me toch beslist luxe appartementen en dikke Audi’s voor, plus een jaarsalaris waar een Nederlandse minister van zou kwijlen.
Trouwens, het appelgebak van Hotel Bilderberg te Hoevelaken is eveneens om van te kwijlen, zo lekker. En ook de ijsblokjes zijn er heel niet slecht.