Zwolle is de fijnste stad van ons land. Beste mensen, hoe
vaak moet ik dat nog roepen? Het is er levendig, maar niet overspannen;
karakteristiek, maar niet kneuterig; studentikoos, maar geen bierfietsen. En het
is heerlijk dichtbij. Vanaf mijn polderdorp sta ik per spoor binnen een half uurtje in het hart van de oude Hanzestad.
Op deze mooie zondag ben ik er weer, zomaar en voor niets. Dat heb ik te danken aan het Boekenweekgeschenk, geschreven door Herman Koch. Op vertoon van dit boekje mag ik van de NS vandaag gratis reizen. Et voilà, ik kuier langs de volle terrassen, de
oude grachten en middeleeuwse stadsmuren. Dan ineens loop ik de Primark
binnen, voor mij een primeur. Het schijnt er goedkoop te zijn en dat blijkt: ik bewonder een T-shirt van €2,50. Het kledingstuk wordt in Bangladesh gefabriceerd, aan de andere kant van de wereld, op 12000 vliegkilometers.
Het staat er met koeienletters op: Made
in Bangladesh, opdat we het niet vergeten. Twee euro vijftig. Sodeju. Als ditzelfde T-shirt in Nederland zou worden gefabriceerd, kostte het minstens tien keer zoveel. En dat terwijl je de afstand tussen de denkbeeldige Nederlandse fabriek en mijn garderobekast bij wijze van spreken zou kunnen fietsen. Niet te vatten, maar dat belet me niet er eentje te kopen. Nee,
weet je wat, ik koop er twee. Doe eens gek. Ik herhaal het nog maar eens:
Zwolle is de fijnste stad van ons land. Ook zonder Primark en Boekenweekgeschenk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten