Tijdens een voorjaarswandeling door het fraaie buitengebied van
Nunspeet, stuitten vriendin en ik op een gloednieuwe fietsenfabriek, Stella,
gespecialiseerd in E-bikes. Deze fabrikant dankt zijn bekendheid mede aan Anita Witzier. Zo vertelt de bekende presentatrice in een actuele commercial dat Stella-fietsen
‘gewoon in Nunspeet op de Veluwe’ worden gemaakt. Klopt, wij zagen het bewijs.
Ook troffen we een boel bedrijvigheid rondom het pand. Logisch, E-bikes verkopen
als de tierelier.
Toen we de moderne assemblagefabriek achter ons lieten en weer het groen indoken, bleef ik echter dubben over de vraag: waarom ‘Stella’? Want laten we wel wezen: wie ook maar een beetje testosteron bezit, wil niet op zo’n meisjesnaam rondfietsen. Het straatbeeld levert daarvoor het bewijs: gebruikers van dit merk zijn vooral mensen met (nog) weinig van dit mannelijke hormoon in het lijf.
Toen we de moderne assemblagefabriek achter ons lieten en weer het groen indoken, bleef ik echter dubben over de vraag: waarom ‘Stella’? Want laten we wel wezen: wie ook maar een beetje testosteron bezit, wil niet op zo’n meisjesnaam rondfietsen. Het straatbeeld levert daarvoor het bewijs: gebruikers van dit merk zijn vooral mensen met (nog) weinig van dit mannelijke hormoon in het lijf.
Conclusie: Stella
is best een elegante merknaam, maar zo vrouwelijk dat een beetje kerel
er niet op gezien wil worden. Nu heb ik er niet voor doorgeleerd, maar ik vermoed
toch dat een Stellar of Ostella óók een ander publiek zou aanspreken, met omzetstijging als gevolg. Maar neen, doordat de oprichters een testosteronloze en dus bepaald geen genderneutrale merknaam verkozen, worden Stella's 'slechts' bereden door vriendelijke dames als Anita Witzier. En heren die zijn uitgeneukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten