Femke Halsema

Fietsend door het centrum van Den Haag dacht ik: het lijkt hier godskolere Izmir of Agadir wel! Dit hedendaagse grauwe stadsbeeld ontstond toen in de laatste decennia van de vorige eeuw, linkse idealisten als Paul Rosenmöller en Femke Halsema nieuwkomers royaal de ruimte gaven lekker zichzelf te blijven. Mijn beginzin getuigt dat dit heel aardig is gelukt. Als reactie op deze linkse niet-hoeven-aanpassen aanpak, kregen figuren als Fortuyn en Wilders na de eeuwwisseling een forse massa op de been. Logisch, want in veel grote steden zagen bewoners hun vertrouwde wijk snel verkleuren en verkrotten. De tegenreactie op Wilders c.s. kwam met DENK, de immigrantenpartij die alles wat los en vast zit van discriminatie beschuldigt. Gevolg van al deze reacties over en weer is een vette polarisering. Maar nu hebben nota bene de aanstichters van dit alles – de linkse idealisten uit de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw – hun elan hervonden. Jawel, de Randstedelijke, culturele, hoogopgeleide elite is weer bezig aan een opmars. Voorlopig hoogtepunt is de burgemeestersketting voor Femke Halsema aan wie we bijvoorbeeld het huidige Haagse straatbeeld te danken hebben. Je gelooft het niet.

Als ik hard bel omdat twee in djellaba gehulde, Arabisch pratende kerels pardoes voor mij het fietspad oplopen, word ik uiterst vijandig aangekeken. Ik hou me gedeisd, want voel me hier nu, in mijn oude stad, een buitenlander. Dank u, mevrouw Halsema.