Starred Up

Als er één filmgenre is dat ik slecht verdraag, dan is het wel de gevangenisfilm. Ja, ik weet het, sommige waren briljant. The Shawshank Redemption, The Green Mile, Un Prophète en Papillon zijn stuk voor stuk meesterwerken. Maar ik word diep ongelukkig van de onderdrukking, het geweld, gebrek aan daglicht en vooral de claustrofobische setting. Desondanks heb ik de dvd Starred Up geheel uitgezien, want wat een film is dit! Sterk geacteerd, waarachtig verhaal en beeldschone cinematografie. De keerzijde: afstotende dreiging, naargeestigheid en smeerlapperij.

Het verhaal draait om een opgefokt negentienjarig joch uit een inktzwart gewelddadig milieu. Via jeugddetentie belandt hij in de reguliere gevangenis. Hier bevindt zich niet geheel toevallig ook zijn vader, eveneens een agressieve rauwdouwer. De twee staan mekaar in die benauwde ruimte naar het leven. Overigens lijkt dat bij alle gedetineerden het geval in het naargeestige Engelse cellencomplex. Ondanks dit alles heb ik 102 minuten op het puntje van mijn stoel gezeten. In al zijn weerzinwekkendheid, is Starred Up een van de sterkste films over de genegenheid tussen een vader en zijn zoon, die ik ooit zag. En toch vind ik het geen aanrader, puur vanwege het genre.