Feetie

Ik lig op het strand, om mij heen gebeurt weinig, maar ook veel. Ineens komen daarom de onvergetelijke zinnen van Herman Finkers boven: ‘Een stoplicht springt op rood, een ander weer op groen. In Almelo is altijd wat te doen.’ Briljant hoe de Tukker de saaiheid kleur gaf. En terecht. Het leven is een continuüm en daar hoort saaiheid bij en dús is het verstandig haar te omarmen. Ook op het strand.

Op mijn buik lig ik. Onder mijn linkeroksel zie ik een Duits stel – nee, ze hebben geen kuil gegraven. Zij is hoogzwanger, hij kijkt verveeld op een schermpje. Gluur ik onder mijn rechteroksel door, dan zie ik een frisse dame tevreden naar haar roodgelakte teennagels kijken. Ze zijn goed verzorgd, dat spreekt. Ze neemt er een foto van, ook wel feetie genoemd, doet het altijd goed op het strand. Met een naarbinnen gekeerde glimlach voorziet ze het plaatje van tekst en stuurt ‘m de wereld in. Twee bakvissen in witte bikini’s hupsen langs. ‘Marnix heet-ie,’ hoor ik eentje in het voorbijgaan giechelen. Verder, ik schreef het al, gebeurt er niets bijzonders. Vrij naar Finkers: Op het strand zit je altijd goed, de ene keer is het eb, de andere keer vloed.