Pruimentijd

Een Einstein ben ik zeker niet. Maar toch doe ik soms een ontdekking waarbij ik denk: allemachies, dit moét de wereld over! Zo spotte ik onlangs een nieuwe peer. Nu ben ik sowieso een perenfan vanwege de smaak, maar zeker ook door de sympathieke vorm en het fraaie groen. Voorwaarde bij peren is echter wel dat ze, vind ik, tamelijk hard gegeten dienen te worden, anders neigen ze naar weeïg en da moeje nie wille. Maar voor een stevige Conference kun je me altijd wakker schudden. Nu echter, wordt die sympathieke Conference wat mij betreft buitenom gepasseerd door de QTee, een schitterend stukje fruit dat rood lijkt aan te lopen van dit compliment. Een compact, blozend peertje met een niet al te opdringerige, maar heerlijk friszoete smaak. Kortom: de QTee-peer is een persoonlijke ontdekking van jewelste. Overigens gold dat evenzeer voor de Ori-mandarijn toen ik die twee jaar terug voor het eerste spotte. En in de pruimentijd had ik dat ook al met de Pink Lady. Maar goed, het is natuurlijk een kwestie van persoonlijke smaak, bovendien appels met peren vergelijken.
Iets anders: hierna volgt een poosje radiostilte mijnerzijds. Want ja, ik peer 'm.