Gewetenloos

Mijn woonwijk grenst aan het aantrekkelijke Zuigerplasbos. Ik wandel, fiets of jog daar graag. Of ik zit er op een bankje te navelstaren. Kortom, het is er goed verpozen.

Tussen dit bos en mijn huis ligt een aantrekkelijk overgangsgebied - de Noordzoom genoemd - dat bestaat uit paardenweiden, volkstuintjes, bosschages en verruigde veldjes waar je soms reeën ziet grazen. Ook hier is het fijn toeven.
Helaas is mijn gemeente nu van plan dit groene overgangsgebied op te offeren ten bate van 150 luxe villa’s. Veel buurtgenoten willen hiertegen protesteren, en terecht. Op mijn deurmat lag daarom ineens een flyer waarin alle wijkbewoners werden opgeroepen om tijdens de gemeenteraadsvergadering op het stadhuis te verschijnen en tegen de bouwplannen te protesteren. Ook ik wil geen 150 luxe villa’s in my backyard. Maar zal ik me aansluiten bij het volksoproer? 

Er woont bepaald geen activist in me, bovendien zie ik het echt niet zitten om me tussen de protesterende massa te begeven, ook al sta ik geheel achter de drijfveren. Aan de andere kant kun je stellen dat mijn absentie getuigt van lui- en lafheid. Bovendien ontpop ik me, mochten de protesten succes hebben, als een gewetenloze profiteur. Een pijnlijke constatering die ik moeilijk kan ontkennen. Erger nog: mocht de bouw van die verrekte 150 luxe villa's gewoon doorgaan dan kocht ik er zelf een. Als ik dat kon.