Grootmeester

Grote schakers hebben volle hoofden. Die volheid zorgt ervoor dat ze zich nauwelijks met andere zaken bezighouden. Schakers staan niet urenlang in de keuken om een aanstellerige maaltijd te bereiden. Ze houden zich ook nauwelijks bezig met hun uiterlijk, lopen er vaak wat stoffig bij, bezoeken zelden een sportschool, barbier of tattooshop. Met politiek verdoen ze hun tijd ook al niet, de 'latere' Kasparov vormt wellicht de uitzondering. Aan publieke optredens of uitspraken over iets anders dan de schaakwereld hebben ze doorgaans weinig behoefte, dus bij talkshows blijven ze weg. Ze neigen naar afzondering, soms zelfs naar heremitiek, ofschoon ze wel vaak een warme band onderhouden met computers. Eigenlijk is het simpel: voor bezielde schakers bestaat het leven uit 32 stukken op 64 velden waarin 16 lijnen, 8 horizontale en 8 verticale en dat alles in 2 kleuren, zwart en wit. De rest: bijzaak.
Een globe louter bevolkt door schakers zou je doodsaai kunnen noemen. Vanuit diezelfde, inmiddels overbevolkte globe beredeneerd, kun je echter met enige zekerheid stellen dat die het beste af is met slechts één type mens: de verstilde, geconcentreerde, weinig ruimte vragende en ruis veroorzakende schakende. Helaas behoor ik zelf niet tot die elite. Een simpel potje op z'n tijd lukt me wel, maar een grootmeesterschap zit er niet in. Tja, talentloos in wiskunde, concentratie en weerzin tegen zwart en wit. Een vol hoofd heb ik vaak weer wel, maar dat ledig ik op zijn tijd middels een blokje tekst. Best een meesterzet, eigenlijk.