Kakkies

In bedekte termen kreeg ik te horen dat ik voor lul liep. Ik draag namelijk graag sokken, van die ‘ouderwetse’ enkelkousen. Behaaglijk en comfortabel. Zulke sokken draag ik ook gerust onder een korte broek en juist dát is anno nu vloeken in de modebewuste kerk. Die schrijft namelijk, zeker bij een zomerse outfit, blote enkels voor. Followers of Fashion stappen daarom in het warme seizoen sokloos door het leven of ze gebruiken sneakersokjes teneinde modieuze blootheid voor te wenden. Helaas vind ik die mini-sokjes 'eng' dragen en (bij nipte zichtbaarheid) geen feest voor het oog. Om die reden draag ik ook doodleuk huis-tuin-en-keukensokken in mijn sandalen: een doodzonde die je slechts vergeven wordt als je de steunkous-gerechtigde leeftijd bereikt hebt.
Kennelijk wijk ik sok-technisch dan ook flink af van de goegemeente. Ik vind dat sokken gezien mogen worden. Daarentegen vind ik bleek vlees dat plompverloren uit schoenen groeit niet erg esthetisch, vooral niet bij mannen met hun doorgaans grote kakkies. 

Deze trend is, naar ik vermoed, over komen waaien uit Zuid-Europa. De Latijnse heertjes vonden hun enkels kennelijk zo aantrekkelijk dat ze op een kwade dag besloten sokloos in hun kalfsleren muiltjes te glijden. Fashionado’s wereldwijd sloten zich hier rap bij aan. En inmiddels loopt iedere kortgebroekte (en vaak ook langgebroekte) trendhopper zomers zonder sokken rond, iets wat je gerust slaafs kunt noemen. En dát plaatst de uitdrukking ‘held op sokken’ ineens in een veel gunstiger daglicht. Of voetlicht.

Mart Smeets. Zonder sokken. Mooi?