November

Apen apen mekaar na, lemmingen hollen elkaar achterna en mensen lullen mekaar na, dat laatste niet zelden via de (sociale) media, meestal in het negatieve. Zeker op ons kleine lapje grond, waar elk op ieders lip zit, strijden in dit tijdsgewricht boosheid en frustratie om aandacht. De ene crisis overtreft de andere. Voor oplossingen (die er soms helemaal niet zijn) wijzen we dolgraag naar andere landen. Voor goed onderwijs naar Finland, voor aanpak van de georganiseerde misdaad naar Italië, voor kinderopvang naar Denemarken, voor orde en netheid naar Singapore, voor vaderlandsliefde naar Amerika, voor ons taalgebruik naar België, voor de aanpak van Covid-19 naar Nieuw-Zeeland, voor de (gratis) gezondheidszorg naar Engeland, voor een adequate strijdmacht naar Israel, voor verstandig beheer van fossiele brandstoffen naar Noorwegen en voor stringente handhaving naar China.
De werkelijkheid is echter dat het in het overgrote deel van de wereld veel en veel slechter toeven is dan in Nederland. Sterker nog: veel buitenlanden zien ons land juist als lichtend voorbeeld. We blinken uit in veiligheid, zorg, gelijke verdeling en kansen, studie- en arbeidsmogelijkheden, welvaart, superieure landbouw, handelstalent en economie. Bovendien kennen we nauwelijks corruptie en sowieso weinig extremen. Ik geef Nederland daarom een dikke 7. Met enkele miljoenen mensen minder (daar bevindt zich menig uitkomst!) zou het zomaar een 8,5 kunnen worden. En als dan ook nog eens de zon wat vaker zou schijnen, ja dan kom je nog hoger uit. Dus komaan, laten we het kopje wat meer als halfvol zien. Zo is november een heerlijke maand. Als je in Australië woont.