Eed van Hippocrates

Laatst zag ik mijn huisarts, zomaar in het wild. Ze stapte de Lidl uit en liep vervolgens op haar geparkeerde Volvo V40 af. Mij viel op dat die oude Zweed geen esculaapslangetje achter zijn voorruit had. En nu ik daar toch bij stilstond: ik zag eigenlijk nooit meer personenauto’s voorzien van esculaaptekens. Vreemd, want dat was toch gemeengoed bij automobiele medici? ‘Gewone’ artsen hadden rode slangetjes achter de voorruit geplakt, maar er waren ook blauwe, groene en zwarte voor andere medische beroepsgroepen. Waar zijn al die esculaapjes gebleven?
     Decennia geleden vernam ik het volgende over mijn oom zaliger die huisarts was. De man besloot op een goede dag het esculaaptekentje van de voorruit van zijn Opel Kapitän te verwijderen. Hij was daarover niet erg spraakzaam, maar zijn vrouw, mijn tante zaliger, vertelde dat manlief het zat was om, toerend in zijn auto, bij allerlei onheil of incidenten aangehouden te worden ter verlening van bijstand. Ik had destijds alle begrip voor oompjes verlangen naar anonimiteit in zijn voertuig. Toch wrong er iets, want was er bij artsen niet iets met de afgelegde Eed van Hippocrates? 

     Hoe andere medici daarmee omgingen of -gaan weet ik niet. Wel lees ik, zoekend op mijn scherm, dat anno nu steeds minder dokters een esculaapje achter de voorruit voeren. De reden is dat status en privileges zijn verdwenen. Denk bij dat laatste vooral aan het voorrecht dat artsen hun auto overal boetevrij konden parkeren. Jammer voor ze, maar die vlieger gaat allang niet meer op. Daarbij komt dat bij herkenbare doktersauto’s nogal eens wordt ingebroken door junks. Om nog maar te zwijgen over de random vernielzucht waar veel hulpverleners mee te maken hebben. Het is daarom oppassen met die esculaapslangen. Kennelijk heulen ze met adders onder het gras.