De Flevomeer Bibliotheek is mij de meest dierbare van het ganse land. Hoofdreden is dat ze in hun vestigingen enkele door mij geschreven boekjes in de collectie hebben. En aangezien het aangeboden leesvoer alfabetisch op auteursnaam in de stellingen staat, vind ik mezelf terug tussen literaire grootheden als V.S. Naipaul en Vladimir Nabakov. Ik doe hier dan ook graag kond van - bescheidenheid zou vals zijn.
Bij de Brit genoot ik van zijn vele reisverhalen. Maar bij de Rus kwam ik niet verder dan zijn beroemdste, Lolita, dat mij totaal niet boeide. Ik voel sowieso enige aversie jegens de Grote Russen. Waarom weet ik niet. Misschien zit er al te veel Russisch in mij - vooral in de herfst en winter. Ik neig in die donkere periode niet alleen naar looiige gevoelens en 'heimweemoed', maar ook naar destructie. Als voorbeeld zou ik, zeker met een paar slokken op, graag het huis van de buren drastisch willen verbouwen, er amok maken, zomaar, hatsikidee. Lekker slaan en schelden, geen idee waarom en waarop.
Het is daarom maar goed dat ik niet over een wereldmacht heers. In dat geval zou ik mogelijk, in een zwartgallige bui, met een kutsmoes een irritant buurlandje binnentrekken en daarmee een vette oorlog ontketenen, mijn macht en spierballen tonend. Wat ik met zo'n inval vooral zou hopen te bereiken, is mijn naam wereldwijd en voor eeuwig in alle geschiedenisboeken, wiki's en bibliotheken. Onsterfelijkheid dus.
Ach, wie diep graaft vindt dat motief vast bij iedereen die een oorlog begint. Er hoeft dus niet per se iets Russisch in je te zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten