Met een uitgeprinte routebeschrijving in de hand liepen we over de Haagse begraafplaats Oud Eik en Duinen. Mijn begeleidster en ik bezochten de graven en een enkele urn van nogal wat prominenten. Ik noem de impressionistische schilder Jacob Maris, wereldkampioen baanwielrennen Piet Moeskops, de schrijvers Louis Couperus, J.J. Voskuil en Menno ter Braak, Nobelprijswinnaar Jan Tinbergen, oprichters van opleidingsinstituten als A.A. Schoevers (kantoorpersoneel) en jonkvrouw S.K. de Bronovo (verpleegkunde), theoloog Abraham Kuyper, boekhandelaar De Slegte, zanger Willy Derby, tv-presentator Kick Stokhuysen, ministers-presidenten Drees en Gerbrandy en nog heel wat lieden van adel, politici, legerleiders, bekenden uit de sportwereld, beeldende kunst en variété. Zij allen lagen er mooi bij. Sereen ook, zo onder het gefilterde licht van de statige oude eiken in het voorheen duinengebied. (Vandaar de naam van dit oude kerkhof dat in 1247 ontstond.)
Wiens graf we aan de hand van het routekaartje niét konden vinden, was dat van Hendrik Willem Mesdag, beroemd van zijn
Mesdag Panorama te Scheveningen. Volgens de beschrijving waren we ‘warm’, maar waar lag die verrekte kunstschilder nou precies? Ik besloot het te vragen aan een vrouw die vlakbij, samen met twee verveeld kijkende tienermeiden (wellicht haar dochters), bezig was petunia's te begieten op een vers ogend graf. Ze wist helaas niet waar Hendrik Willem Mesdag lag; sowieso maakte ze de indruk dat het haar totaal niet boeide.
‘Ik weet alleen waar mijn vader ligt, en dat is hiér,’ zei ze kortaf en wijzend naar de petunia's. Gelijk had ze. Wat moet je met al die dooie prominenten als je bij het graf van je vader staat.
 |
| Museum Panorama Mesdag |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten