Genderfluïde

Hij en zij wandelen gearmd langs mijn tafeltje op het buitenterras van een aangenaam etablissement. De man houdt met zijn vrije hand een blonde hond kort aangelijnd. Een mooi stel, rond de vijftig. Zijn dame trippelt op naaldhakken waardoor ze een half hoofd boven hem uitsteekt. Haar kleding is uitdagend: een strak kokerjurkje dat van voren laag is uitgesneden zodat haar volle boezem glanst in de lentezon. Ze is ook flink opgemaakt: lippen van kersen, kapsel van Jane Fonda, oogschaduw van Corneille. Kleine dissonantie bij haar is een 'middelbaar buikje', maar allez, ge kunt niet alles hebben. De twee kiezen voor een tafeltje recht voor mijn vizier, waar ze meteen gezellig beginnen te smoezelen, zijn arm innig om haar schouder. Een mooi stel, ik schreef het al, alhoewel de vrouw me bij nader inzien toch wat hoekig lijkt.
     Een ober stopt bij hun tafeltje. Zij bestelt. Witte wijn voor haar, Belgisch biertje voor hem en een bak water voor de hond, want 'die heeft het zo warm'. 

     Het is haar basstem die duidelijkheid brengt: zij is - of was - een hij.
     Travestie is hier natuurlijk mogelijk (zelfs op een doordeweekse middag, ergens op de Veluwe), maar vanwege die half ontblote, volle boezem ligt geslachtsverandering meer voor de hand. Maar hoe zit het dan met haar stem, want ze klinkt als Maarten van Rossum? Ach, wellicht zit ze nog midden in transitie en moeten de hormonen nog indalen, of zoiets. Overigens, heet zo iemand niet transgender? Of is transseksueel de juiste benaming? Of non-binair? Of...

     Tjezusss! Waarom toch dat vermoeiende gehengel naar label of genderfluïde status? Het antwoord komt zodra ik mijn blik afwend, en in de spiegelende ruit van het etablissement een miezerig burgermannetje zie zitten.