Woorden of uitdrukkingen kunnen letterlijk voelbaar zijn. Vanzelfsprekend is de ene mens daar ontvankelijker voor dan de andere. Het zal met sensibiliteit te maken hebben in combinatie met taalgevoel. Maar vooral met verbeeldingskracht, met suggestief talent.
Ik merk dat al bij een woord als ‘flauw’. Als ik dat ergens hoor of tegenkom voel ik me terstond slapper en meliger. Soms krijg ik spontaan verlangen naar iets zoutigs. Heel gek. Maar goed, dit is een onschuldig voorbeeld. Het kan erger.
Bij een woord als ‘priem’ schiet mijn bloeddruk omhoog. Meteen doemt immers het beeld op van zo’n vlijmend stuk gereedschap gevolgd door al het verschrikkelijks dat je daarmee kunt aanrichten. Misschien zag ik te veel films.
Ongeveer dezelfde reactie ontlokt bij mij de uitdrukking ‘zichzelf in de voet schieten’. Ik zie de verschrikking prompt voor me. Kakkies zijn gecompliceerde lichaamsdelen, bestaan uit 26 botjes, 33 gewrichtjes en verder uit spieren, pezen en zenuwen. En daar dan uit eigen beweging een stalen kogel doorheen jagen! Subiet trekt bij het horen van deze best vaak gebruikte uitdrukking een haast scheurende pijn door mijn poot en doemt de gruwel op - au en gatver vormen hier een misselijkmakende combine.
In het kort: het samengaan van sensibiliteit en verbeeldingskracht kan de hel betekenen. Godzijdank kunnen diezelfde eigenschappen er ook voor zorgen dat bepaalde woorden of teksten je welhaast fysieke genoegens verschaffen. Maar die hou ik voor mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten