Genderneutraal

Bij toeval ontdekte ik dat volgens Van Dale ‘voetveeg’ zowel mannelijk als vrouwelijk is. Daar is wat voor te zeggen, zeker binnen een geëmancipeerde samenleving. Anno nu zullen er in onze westerse maatschappij immers net zoveel mannen als vrouwen als voetveeg behandeld worden. En dat mag men gerust als vooruitgang zien. 

     Terwijl ik binnenskamers zo met gendergelijkheid aan het klootviolen ben, gaat de bel. Het is mijn buurvrouw. (Of dien ik ‘buurmens’ te gebruiken?) Ze vertelt me dat haar dak lekt. Dat doet ze met name om me te waarschuwen voor lawaaioverlast, aangezien morgenochtend een dakdekkersbedrijf zal beginnen met herstelwerkzaamheden. 

     ‘Dus Ruud, dat je morgen in alle vroegte niet schrikt van vreemde mannetjes op het dak.’ 

     Dat is natuurlijk erg attent van buuf.
     Weer op mezelf, blijft dat ‘vreemde mannetjes op het dak’ in mij rondzingen. Ik zie en hoor ze de laatste tijd namelijk opvallend vaak om me heen. Daar zijn twee verklaringen voor. De eerste is dat mijn woonerf bijna vijfenveertig jaar oud is waardoor onze daken zo'n beetje toe zijn aan nieuwe pannen. De tweede reden is de energietransitie die zorgt dat huizenbezitters vrij massaal zonnepanelen laten aanbrengen. Maar nu uit het niets het fenomeen genderneutraliteit in mij rondwaart, vraag ik me af waarom ik onder al die dakwerkers nooit 'vreemde vrouwtjes' zie. Weten doe ik het natuurlijk niet, maar heel misschien zorgt hun biologie er wel voor dat ze liever lager bij de grond opereren. Bijvoorbeeld als voetveeg.