Star

De roetveegpiet is een geweldige vondst, een voorbeeld van vindingrijkheid. Ergens is een onbekende slimmerik met dit idee, dit woord, op de proppen gekomen. Hij of zij verdient alle lof, want de gevoeligheden rondom zwarte pieten werden ermee naar rustiger vaarwater geloodst. Op een paar smeulende brandjes na, vindt eigenlijk iedereen de roetveegpiet wel prima. Zeker kinderen, die van nature een stuk minder star zijn dan volwassenen. De beroete binnenzijde van een schoorsteen is voor hen een aannemelijke verklaring. Daarnaast staan die zwarte of gekleurde vegen heel leuk op al die pietentoeten, van welke afkomst of huidskleur dan ook. Kortom: de bedenker van de roetveegpiet verdient een pluim, desnoods een standbeeld. Vraag is: voor hoelang?
     Schoorstenen staan op omvallen. De energietransitie zorgt ervoor dat ze verdwijnen, niet alleen van onze woonhuizen, maar ook uit de industrie. Hetzelfde geldt voor uitlaten onder gemotoriseerde voertuigen en rookbrakende pijpen van schepen. Achterhaalde techniek, ouwe meuk. Jawel, ook de vertrouwde schoorsteen op de stoomboot uit Spanje is binnen niet al te lange tijd museumrijp. Lang verhaal kort: hoe verklaart men in de nabije toekomst de roetvegen op de gezichten van al die olijke pieten?

     Een antwoord heb ik niet. Maar tegelijkertijd vraag ik me af of kinderen rond Sinterklaas wel op verklaringen zitten te wachten. Zij komen er vroeg of laat toch wel achter hoe een ware Pieterbaas eruitziet: als een bestuurder van een bestelbusje waarop PostNL, DHL, UPS of FedEx staat.