Dilemma

Mijn keukenklok loopt achter, en wel een minuut per dag. Mensen die erg aan vaste structuur hangen kunnen daar huiduitslag van krijgen, heus waar.

     Dus.
     Allereerst verving ik het batterijtje. Dat bood geen soelaas. De klok bleef een minuutje per etmaal achterlopen. Wat mij rest is om de haverklap de tijd bijstellen.

     Voor dat laatste heb ik zin, energie en een keukentrapje nodig. Daarbij doet zich meteen de vraag voor of ik het uurwerk op de juiste tijd zal afstellen of een paar minuten vooruit. Als ik kies voor de juiste tijd, dan loopt-ie morgen weer een minuut achter. Dat zou betekenen dat ik dagelijks het keukentrapje op moet om de grote wijzer naar de correcte stand te duwen. Een andere optie is het uurwerk vooruit te zetten, laten we voor het gemak zeven minuten nemen. Het resultaat van deze strategie is dat ik dan slechts één keer in de twee weken mijn keukentrapje op hoef. Nadeel daarvan is dat de klok de eerste week voor- en de tweede week achterloopt. Gedurende die veertien dagen geeft zij dus slechts op één moment de goede tijd aan, en dat is ergens halverwege.
     Kort samengevat moet ik kiezen tussen elke dag het keukentrapje op en de klok bijstellen waardoor ze altijd bij de tijd is. Óf om de zoveel dagen, wat minder fysieke inspanning vraagt maar waarbij ik wel dagelijks rekening dien te houden met het aantal minuten voor- dan wel achterlopen van de klok.
     Het is al met al een flink dilemma voor iemand die zijn ledigheid vult met klokkijken. Alsof hij op iets wacht, maar niet weet waarop.

Wachten op Godot is het beroemde, absurdistische
boek/toneelstuk van de Ierse schrijver Samuel Beckett,
een hoogtepunt in zijn oeuvre. Eigenlijk weet niemand
precies waar het over gaat. Want waar is het wachten op?
En wie/wat is Godot? Een goede vriend, een oplossing,
zingeving, het levenseinde? Of is het heel misschien God?
Fragment zien van een Nederlandse bewerking? Klik HIER